عمده‌ي مطالب كتاب حاضر بدين‌قرار است: عناصر غذايي مورد نياز گياه، روش‌هاي توصيه‌ي كودي نيتروژن براي محصولات سبزي و صيفي، منابع نيتروژن، كودهاي آلي، نيترات از ديدگاه كشاورزي و محيط زيست، و مروري بر تحقيقات انجام شده در كشور. در بخشي از كتاب پيشنهادهايي براي ميزان و چگونگي مصرف نيتروژن در محصولات سبزي و صيفي مطرح گرديده كه بدين شرح است: "حد بحراني نيترات در سبزي‌ها 25 درصد بر مبناي خشك و در غده‌ي سيب‌زميني و پياز 300 ميلي‌گرم در كيلوگرم بر مبناي وزن تازه پيشنهاد مي‌گردد و رعايت اين حدود براي سلامتي جامعه الزام‌آور است؛ در افزايش عملكرد سبزي‌ها مصرف كودهاي نيتروژنه نبايد يكباره انجام گيرد. بلكه لازم است مقدار آن بر مبناي درصد مواد آلي خاك‌هاي تحت كشت از 250 الي 300 كيلوگرم در هكتار نيتروژن خالص تجاوز ننمايد؛ مصرف كودهاي نيتروژنه براي افزايش عملكرد كنترل كيفي حتما بايستي تقسيط شود؛ چون به دليل وجود يارانه‌ي كنترلي بر مقدار مصرف كودهاي نيتروژنه توسط توليدكنندگان سبزي وجود ندارد برداشت سبزي‌ها به هنگام عصر‌ها انجام گيرد؛ و براي كاهش غلظت نيترات در اقدام‌هاي مصرفي سبزي‌ها مصرف كودهاي پتاسيمي مخصوصا سولفات پتاسيم و كودهاي محتوي عناصر ريزمغذي حتما فراموش نشود چه بسا با مصرف اين كودها مخصوصا سولفات روي مقدار قابل توجهي از نيترات در غده‌ي سيب‌زميني، ساقه، و برگ‌هاي قابل مصرف كاسته مي‌شود".