,"در كتاب حاضر، مؤلف كشف تاريخي تكان‌دهنده‌اي در رابطه با ارتباط قوي ميان بيماري رواني و رهبري ارائه مي‌دهد و اين فرضيه بحث‌برانگيز و قانع‌كننده را مطرح مي‌كند: ويژگي‌هايي كه بيانگر اختلالات خلقي در آنان است، سازنده بهترين رهبران در زمان بحران هستند. اين كتاب با توجه به اهميت واقع‌گرايي ناشي از افسردگي در لينكلن نسبت به رهبري بي زرق‌وبرق افراد عاقلي همچون نويل چمبرلين، بسياري از مهم‌ترين ادراكات ما از ذهن را دگرگون مي‌سازد."